Pola Elizejskie i Wyspy Szczęśliwe
Pola Elizejskie należały do części Hadesu. Wyobrażana i przedstawiana była jako kraina nad oceanem, na zachodnich krańcach świata – czyli często postrzegane jako miejsce wiecznej szczęśliwości oraz wiecznej wiosny. Starożytni Grecy wyobrażali sobie życie po śmierci jako mniej ciekawe niż te na Ziemi. Dusza zmarłego, by dostać się na Elizjum musiała przepłynąć rzekę Styks łodzią. W średniowieczu ludzi doby antyku istniał nierozerwalny związek pomiędzy szczęściem a ogrodem Edenem. Wynikało to, przynajmniej częściowo, z tradycji grecko-rzymskich, z którymi zespoliły się, poczynając od ery chrześcijańskiej, biblijne obrazy Edenu. Na tym błogosławionym obszarze bujność traw łączyła się z obfitością wody, z cudownymi zapachami, z wiosenną świeżością, nie znano tam cierpienia, a ludzie i zwierzęta żyli w harmonii. Na tworzenie się obrazu szczęśliwej ziemi wpłynęły trzy wielkie tematy: wieku złotego, Pól Elizejskich i Wysp Szczęśliwych.
Nad nimi się gęstwi Wonny warzywny gaj..spod jego cienia Tryska Erydan, aby w górnym świecie wśród lasów toczyć się szeroką rzeką. Tam rosną wielkie drzewa grusze, granaty, dorodne jabłonie, figi i bujne oliwki. Nigdy na nich nie brak owoców czy zimą, czy latem, przez cały rok. Zawsze równym powiewie Zefiru. Są tam dwa źródła jedno po całym ogrodzie rozprowadzone, drugie płynie w stronę domu aż po próg dziedzińca, skąd biorą wodę ludzie z miasta. Z dębu wyżłobień tam miód wypływa a, pluskając, krynica pośpieszną stopą w dół ze stoków skacze gór. Tam bez przymusu kozy przychodzą do wydojenia, wymieniona pełne niosą trzody chętnie w dom: niedźwiedź nie mruczy groźnie wieczorem wkoło owczarni i żmija wzdęta złość nie podnosi łba: ulewa nigdy nie zamula pól i łąk, ani w wyschniętej ziemi nie więdnie
Jowisz stworzył te wybrzeża, „dla pokolenia zbożowego’’. Byli ludźmi odznaczającymi się, byli gibcy o wiele bardziej rozwinięci . Wszyscy żyli razem, nie było związków małżeńskich. Nie znali waśni sąsiedzkich, żyli w zgodzie . W starożytnym Rzymie i Grecji ogród kojarzył się z wielkim dobrem, złotem, szczęściem, był ukazywany jako pejzaż idealny. Wyróżniali dwa typy pejzaży o charakterze ogrodu i dzikich przygód. Pierwszy typ ogrodu prezentował posiadłość Alkinoosa. Drugi typ okazuje Persefonę o bujnej piersi bawiącą się z młodymi oceanidami, zbierającą kwiaty na łące.