Znaczenie raju dla różnych religii i kultur
Pojęcie „raj” ma wiele znaczeń. Przede wszystkim wiąże się z miejscem stworzonym przez Boga dla pierwszych ludzi. Rajem określamy również miejsce, gdzie zmarli odchodzą po śmierci, a mamy na myśli niebo. Analizując poszczególne kultury pojęcie raju jest podobne. Dla Greków raj był lesistą krainą, położoną w środkowej części półwyspu Peloponez, zwany Arkadią. Mit o tym wspaniałym miejscu bez trosk i kłopotów, był tęsknotą do spokojnego życia bliskiego natury.
W mitologii Słowian istniała wspaniała kraina w koronie kosmicznego drzewa zwana Rajem lub Wyrajem. Na zimę do Raju miały odlatywać ptaki, czyli dusze zmarłych. Przychodziła stamtąd wiosna.
W Islamie niebo jest miejscem szczęśliwym i spokojnym. Przedstawiany jest jako kraina, gdzie rośnie piękna roślinność i różnorodne gaje, strzeże go anioł Ridwan. W miejscu tym rosną złote drzewa, panuje tam przepych i bogactwo. Na wiernych islamistów czekają 72 dziewice, które mają zostać ich żonami. Jak mówi biblista ks. prof. Henryk Witczyk -Według religii islamu, raj, do którego trafiają wierzący w Allaha, to "dżannah" - ogród, do którego dostanie się jest nagrodą za dobre czyny i wiarę. Koran definiuje raj jako "wieczny dom", "dom pokoju", "ogród rozkoszy" i "zgromadzenie prawych". Musa Czachorowski, rzecznik Muzułmańskiego Związku Religijnego, zaznacza, że Koran został objawiony w konkretnym miejscu i w określonym czasie wiele lat temu. – Trzeba pamiętać, że przekaz Koranu na temat nieba musiał być zrozumiały dla ludzi w przeszłości i przyszłości. My dziś pewne opisy odbieramy inaczej. Generalnie niebo to miejsce otwarte przed każdym wierzącym, czyniącym dobro. Ale czy trafimy do nieba, zależy od wyroków boskich – tłumaczy.
Jak zatem wygląda życie po śmierci dobrego muzułmanina? – Niebo to miejsce, w którym będziemy wreszcie spokojni i szczęśliwi. Będziemy żyć w najlepszych warunkach, jakie możemy sobie wyobrazić. W Koranie są piękne opisy nieba, ale musimy je traktować jako alegorie. Opisy gajów, rzek, wspaniałej roślinności i wspaniałych warunków atmosferycznych – opowiada Czachorowski.
W judaizmie nie ma jednoznacznej wersji na temat tego, gdzie udaje się dusza po śmierci. – Jest kilka wersji. Nie ma jednego dogmatu. Wiele zależy od interpretacji i od konkretnego rabina – wyjaśnia Tomasz Krakowski, edukator żydowski.
– Na przykład Kabała dopuszcza inkarnację. Dusza wędruje, wędruje, aż następuje zbawienie i wtedy trafia do Olam ha-ba, czyli tamtego świata, przyszłego świata, można powiedzieć raju – tłumaczy Krakowski.
Według innych interpretacji dusza po śmierci trafia do raju albo przestaje istnieć. – Ten, kto żył dobrze, po śmierci trafia właśnie do Olam ha-ba. Co się dzieje z tym, który żył źle? W judaizmie nie ma pojęcia piekła. Mówi się o końcu istnienia takiej duszy - tłumaczy.
Jak zatem wygląda raj według żydów? – Nie wiadomo do końca jak wygląda Olam ha-ba, bo też judaizm zaleca raczej zajmowanie się tym, co tu i teraz. Niektórzy mówią, że to będzie powrót do stanu na początku stworzenia, sprzed momentu, w którym Ewa zjadła zakazany owoc. Ale to jest tylko jedna z interpretacji. Inna mówi o tym, że Olam ha-ba to będzie nasz świat, ale doprowadzony do doskonałości – wyjaśnia Krakowski.
Raj dla chrześcijan Niebo według chrześcijan istnieje i jest wyobrażone jako „Dom Ojca”, miejsce wiecznego szczęścia i wielkiej radości, wynikającej z miłości jednoczącej człowieka z Bogiem. "Życie w niebie u chrześcijan ma charakter wspólnotowy, a centrum wspólnoty stanowi Osoba Ojca, Chrystusa i Ducha Świętego. Chodzi tu o radość bycia rozpoznanym przez Trójcę Osób - uznane zostaną wszystkie wysiłki miłości, sprawiedliwości, pracy i cierpienia - okaże się po prostu wielkość człowieka, i to w oczach Boga" – powiedział biblista ks. prof. Henryk Witczyk z Instytutu Nauk Biblijnych KUL.
Wizja nieba przez świętych.
Niektórzy święci mieli wizję nieba lub twierdzą nawet, że przebywali w nim. Przykładem jest Święty Andrzej, który dość szczegółowo opisuje niebo. Według jego relacji, przebywał on w niebie przez dwa tygodnie. Opisuje go jako wspaniałą krainę, w której znajduje się winnica. Winorośle posiadały tam złociste liście i duże, złote grona. W opisach tego świętego mowa jest również o trzecim niebie. W pierwszym niebie znajduje się piękny, ogromny krzyż, podobny do tęczy. Wokół niego stoją wielbiący Chrystusa. W drugim niebie święty Andrzej zobaczył ludzi, którzy cały czas byli spokojni, przepełniała ich radość świętowania. W trzecim niebie święty ujrzał mnóstwo Aniołów wychwalających Boga. Wszędzie znajdowała się ogromna ilość Sił Niebieskich. Tutaj znajduje się Pan Jezus, który zasiada na wspaniałym tronie. Tak więc z relacji świętego Andrzeja wynika, że są trzy rodzaje nieba, pierwsze znajduje się najbliżej ziemi. W Starym i Nowym Testamencie istnieją opisy mówiące, że raj znajduje się na wschodzie. W biblijnych obrazach niebo przedstawiane jest jako „niebiańska Jerozolima”, czyli występują tu porównania do miasta o niezwykłych budowlach, ogrodach i pałacach. Panuje tutaj oczywiście spokój, harmonia i szczęście. Święta Siostra Faustyna również doznała wizji nieba. W swoim dzienniczku opisuje, że w niebie wszystkie stworzenia oddają Bogu cześć i chwałę, a Bóg obdarza je łaskami i ciągle uszczęśliwia.
