Święte malowidła Buddyzmu Tybetańskiego
Poszukując informacji na temat sztuki sakralnej, Młody Asyż z Wielgusa dotarł do Pałacu Potala w Tybecie, który był najważniejszym miejscem buddyzmu i główną siedzibą dalajlamów. Obecnie znajduje się tam chińskie muzeum narodowe - ale dla większości Tybetańczyków pozostaje dowodem tożsamości, symbolem buddyzmu mahayana.
Mniej więcej tysiąc sal liczy Potala. Niezliczona liczba artystów i rzemieślników tworzyła wewnętrzne dekoracje – 2500m kwadratowych ściennych malowideł, ornamenty symboliczne i religijne, 100 000 tangka.
Charakterystyczne dla kultury buddyzmu i hinduizmu tangka (po tybetańsku – zwoje) to długie kawałki lnianej lub jutowej tkaniny, czasem papieru, często sklejone z wielu kawałków albo pozszywane. Dla wyznawców azjatyckich religii to święte obrazy. Na wygładzonej warstwy kleju i kredy wyciska się lub nakłada kontur za pomocą kalki, a potem wypełnia się kolorami. Obecnie coraz częściej naturalne barwniki (roślinne i mineralne) wypierane są przez gwasz. Tangka przedstawiają zazwyczaj mandale (diagramy symbolizujące wszechświat, służące jako pomoc podczas medytacji ), bodhisattwa (oświeconych, mędrców zdolnych do osiągnięcia absolutnego szczęścia, czyli nirwany), osoby świętych albo też wydarzenia historyczne. Lama uświęca dzieło, pisząc z tyłu jakąś świętą formułę lub zostawiając odcisk swej dłoni.