Szlak Architektury Drewnianej
Młody Asyż z Wielgusa prezentuje Szlak Architektury Drewnianej
Kościół w Gorzkowie jako przykład sztuki sakralnej należącej do Szlaku Architektury Drewnianej
W XVI . reformacja nie ominęła Gorzkowa- w 1561 r. kościół parafialny przeszedł w ręce protestantów i za sprawą właściciela Gorzkowa i Wojsławic, Stanisława Cikowskiego, przekształcono go na zbór ariański. W 1593 r. kościół powrócił w ręce katolików, choć ludność niezbyt chętnie przyjęła tę kolejną zmianę, o czym świadczy liczba chrztów w roku 1593, która wynosiła zaledwie 2, a w latach 1596-1598 zanotowano po 1 sakramencie.
Mieszkańcy parafii Gorzków chwalebnie zapisali się na kartach historii w czasie powstania listopadowego w 1831 r. Zorganizowali bowiem oddziały pospolitego ruszenia w Wojsławicach. Również w czasie II wojny światowej prowadzono tu ożywioną działalność, np.: w styczniu 1945r. na plebanii urządzono szpital polowy wojsk radzieckich.
W wigilię Bożego Narodzenia 1955r. parafia poczuła powiew nowoczesności - w kościele rozbłysły wówczas po raz pierwszy żarówki elektryczne.
Obecny kościół parafialny o konstrukcji zrębowej wzniesiono w 1758 roku. Składa się on z trzynawowego, kwadratowego korpusu oraz z prezbiterium zamkniętego trójbocznie, otoczonego symetrycznie zakrystią, skarbczykiem i kruchtą, czyli przedsionkiem. Prezbiterium to jest węższe i niższe od nawy kościoła. Wnętrze świątyni, przekryte drewnianym stropem, dekorowane jest ciekawą i bogata polichromią w stylu polskiej secesji, wykonaną przez Władysława Cholewińskiego. Wyposażenie wnętrza stanowią rokokowe ołtarze: główny z barokową, rzeźbiona w drewnie „Grupą Ukrzyżowania” oraz dwa boczne. Druga kruchta znajduje się przy elewacji północno-wschodniej.
Dzwonnica, wybudowana w tym samym czasie, co kościół, na podstawie kwadratu, a jej kształt jest zbliżony do prostopadłościanu.