Wielki meczet w Dżenne

Ziemia zazieleniła się, zasiewy wzeszły, wody rzeki Bani wezbrały się i z całą mocą zmierzają do Nigru, ale fala już opada. Przez wiele miesięcy nie będzie już słychać co wieczór dźwięków ulewy. W Dżenne - mieście mędrców i uczonych, gry kończy się pora deszczowa, w każdym zakątku miasta zbudowanego z gliny ludzie łatają ściany i tarasy, kładąc tu i tam opatrunek z banco.

Jak wszystkie budynki w Dżenne, również meczet został zbudowany z wysuszonej gliny. Ściany wznosi się z glinianych cegieł i pokrywa warstwą gliny. Meczet w Dżenne cieszy się przez wieki tak wielką sławą, że spoczęły w nim szczątki wielu świętych. Ich groby stały się celem pielgrzymek, podobnie jak i sam meczet. Meczet został odbudowany w 1909 roku, ale wzniesiony był w XIII wieku, kiedy islam przejmował panowanie nad południem Sahary. Krótko po założeniu, około 767 roku, Dżenne stało się ważnym centrum handlowym, intelektualnym, duchowym i religijnym oraz sławnym w całej Afryce miejscem nauczania islamu.

Wiele razy przebudowywany wielki meczet uważa się za jeden z najwspanialszych przykładów architektury nazywanej sudańsko-sahelską, charakterystycznej dla Sudanu i subsaharyjskich okolic Afryki Zachodniej.

Z wielkiej sali modlitewnej przechodzi się na podwórze pod bardzo wysokimi arkadami. Tuta podwórze nie służy do rytualnych ablucji, ale również jest miejscem modłów.

Ściana od strony Mekki - kibla - wychodzi na plac targowy. Świętość łączy się z codziennym życiem mieszkańców miasta. Trzy minarety o przekroju kwadratu chronią głośniki, przez które rozbrzmiewa zazwyczaj głos muezina, wzywającego wiernych na modlitwę.

Bibliografia

"Sekrety najbardziej niezwykłych miejsc na swiecie" wydawca Reader's Digest