Edycja 2022/23
„Dla nas wszystkich Jerozolima jest — jak wskazuje sama jej nazwa — «Miastem Pokoju». Być może w żadnym innym miejscu na świecie nie stykamy się z tak głęboką świadomością transcendencji i Bożego wybrania, jaka promieniuje z kamieni i zabytków Jerozolimy oraz ze świadectwa trzech religii, żyjących obok siebie w jej murach.”.
Jan Paweł II,
Spotkanie z przywódcami religijnymi chrześcijan, żydów i muzułmanów w Jerozolimie, 2000
X jubileuszowa edycja projektu „Oblicza Dialogu” 2022/2023 przebiegać będzie pod hasłem: Uświęcona przestrzeń. Architektura sakralna oraz miejsca kultu w religiach i kulturach
Architektura sakralna związana jest z powstawaniem obiektów służących kultowi religijnemu. Sacrum wiąże się ze specjalną przestrzenią, wokół której ogniskują się wierzenia i praktyki danej społeczności. Tworzone są specjalne miejsca i budowle w celu sprawowania w nich wszelkiego rodzaju obrzędów.
Pierwotne praktyki religijne odprawiano w naturalnych obiektach przyrodniczych: w zagajnikach, lasach, pieczarach i grotach skalnych, na szczytach górskich, na wyspach i polanach leśnych oraz nad brzegiem akwenów wodnych. Miejsca te posiadały zaznaczoną granicę oddzielającą je od sfery profanum. Mogły to być kamienne kręgi, drewniane pale, specjalne schody, wzniesienia, platformy lub symboliczne znaki wyznaczające sacrum. Na wybór miejsca często miały wpływ wydarzenia uznane przez daną społeczność za cudowne. Były to lokalizacje uważane za siedzibę mocy nadprzyrodzonych.
W tym roku szkolnym skupimy się na tematyce związanej z miejscami sakralnymi w różnych zakątkach świata. Przyjrzymy się historii aranżowania zarówno pierwszych prostszych przestrzeni jak i obiektów o skomplikowanych formach, których kształty wyrażać miały to, co niewidzialne: mądrość Stwórcy, piękno i nieskończoność a także ład i harmonię wszechświata. Ojciec Święty Jan Paweł II podkreślał rolę sanktuariów i kościołów, jako miejsc: „A visibilibus ad invisibilia. Od rzeczy widzialnych do rzeczy niewidzialnych, duchowych”.
Obiekty kultu religijnego różnią się stylistycznie między sobą, ale w różnych kulturach i różnych religiach spełniają identyczne funkcje — służą praktykowaniu wiary, kultywowaniu tradycji danego wyznania oraz pochówkowi i upamiętnianiu z szacunkiem i czcią zmarłych.
Poszanowanie i otwartość na każdego człowieka są wartościami fundamentalnymi. Umiejętność rozumienia innych, docenianie różnorodności kultur, ciekawość i nieodrzucanie nieznanego pozwalają nam w pełni się rozwijać.
