Odpowiadamy
JAK ŚW. FRANCISZEK SZOPKĘ BUDOWAŁ
Greccio. Niewielkie, malownicze, włoskie miasteczko znajdujące się na terenie prowincji Reti. Jest ono nie tylko miejscem wręcz idealnie stworzonym do wypoczynku fizycznego, lecz przez swoją bogatą historię związaną z niezwykle ważną dla wiernych postacią, którą jest święty Franciszek; przybywając tam nasza wiara może się umocnić, a dusza wyciszyć. Święty Franciszek w trakcie pobytu w miasteczku w 1223 roku stworzył pierwszą żywą szopkę. W jaskini na terenie lasu ustawił żłobek z figurką dzieciątka Jezus, a ludziom kazał przyprowadzić owce, woła i osła. W takim miejscu święty Franciszek przeprowadził mszę świętą, w trakcie której, jak mówi legenda figurka leżącego w żłobie Jezusa zaczęła wyciągać ręce do Świętego. Celem stworzenia szopki było przypomnienie ludziom, że swoją wiarę ofiarują w ręce dzieciątka wybranego przez Boga, a nie króla w koronie. W ten sposób święty Franciszek przywrócił dzieciątko do myśli i serc wiernych uczestniczących w mszy. Nowina o szopce w Greccio szybko się rozniosła i właśnie tak stała się tradycją niezapomnianą aż po dzisiejsze czasy.
MOZAIKI, KTÓRE ZACHWYCAJĄ
1. Mozaika przedstawia samotną modlitwę Jezusa w Ogrójcu. W centralnym miejscu kolażu możemy zobaczyć modlącego się na skałach Jezusa. Tło obrazu jest niezwykle różnorodne, możemy bowiem podzielić je na aż trzy części. Jedna z nich jest niebieska i gładka co może wskazywać na to, że ma przedstawiać wodę, druga jest brązowa i również gładka co sugeruje nam, że przedstawia piasek lub ziemię, trzecia natomiast jest szaro-czarna, a jej struktura jest chropowata, możemy więc uznać, że są to żwir bądź kamienie. Każda z części kolażu jest oddzielona od siebie pasem kremowych, prostokątnych kamieni. Na twarzy Jezusa możemy zobaczyć smutek spowodowany strachem przed tym co go czeka. Modli się więc do Ojca, aby ten pomógł mu zaakceptować to co on dla niego zaplanował, smutek na jego twarzy może być również spowodowany tym, że kiedy najbardziej potrzebował swoich przyjaciół oni go zawiedli. Emocje przedstawione na mozaice wprowadzają wierzącego w stan melancholii i zmuszają do przemyśleń, na dodatek mozaika ma pokazać odbiorcy, że pomimo tego, że Jezus był synem Boga tak jak inni ludzie smucił się i miewał chwilę zwątpienia.
2. Mozaika ukazuje przeprowadzenie Izraelitów przez Morze Czerwone. Na kolażu można zauważyć kilka postaci w tym Abrahama, Izaaka i Jakuba prowadzonych przez Anioła Bożego. Oglądając dzieło odnosimy wrażenie, że nie tylko Naród Wybrany otrzymuje wolność i Ziemię Obiecaną ale także Ojcowie podążają do niej wraz ze swym narodem. Widzimy również dziecko, które w oczach ma strach, ale i nadzieje na lepsze jutro. Przez różnorodność, konglomerat wzbudza wiele różnych emocji. Mozaika jest przedstawiona w dość ciepłych i stonowanych barwach, które w oglądającym wywołują poczucie pozytywnego zakończenia przedstawionej sceny.
WIZYTA JANA PAWŁA II W SYNAGODZE RZYMSKIEJ
Budynek przedstawiony na zdjęciu to synagoga w Rzymie. Związek z Papieżem Polakiem jest taki, iż 13 kwietnia 1986 r. św. Jan Paweł II odwiedził rzymski dom modlitwy Żydów oddalony o dwa kilometry do Bazyliki Świętego Piotra. Była to pierwsza taka wizyta biskupa Rzymu w żydowskiej synagodze. Papież modlił się i przemawiał do Żydów, powiedział wtedy znamienne słowa, że Żydzi są „starszymi i umiłowanymi” braćmi chrześcijan.W przemówieniu powitalnym Rabin zauważył, że kościół zmienia swoje stosunki wobec Żydów, traktuje ich z szacunkiem i powagą. Wspomniał, że pomimo, iż będą oni szerzyć swoją wiarę chcą współpracować w ramach obu wspólnot na zasadach równości i partnerstwa. Następnie głos zabrał Jan Paweł II, który mówił o „Odnalezionym braterstwie” wspomniał również, że już wcześniej myślał o wizycie. Przypomniał też, że spotkał się z rabinem Elio Toaffem gdy Papież odwiedzał parafię pw. Św. Karola.Papież powiedział, że jego wizyta nie jest zwieńczeniem przezwyciężonych różnic, ponieważ droga, którą idą chrześcijanie i żydzi dopiero się zaczyna. Przypomniał, że jednych i drugich dzieli przede wszystkim osoba i nauczanie Jezusa. „Możemy więc zauważyć, że Jezus Chrystus na stałe podzielił chrześcijan i Żydów. Przed każdym chrześcijaninem staje nieustannie wyzwanie, aby owo «nie» dla Jezusa Chrystusa umieć wyjaśnić w sposób pozytywny, starając się zrewidować własny sposób składania o Nim świadectwa” – mówił Papież.
Z CZYM KOJARZY SIĘ MUSZLA
Zapewne muszla kojarzy się z plażą, morzem, słońcem i wypoczynkiem. Jednak muszla to także Benedykt XVI a konkretnie część jego papieskiego herbu. Jest ona przedstawiona w złotym kolorze, jako muszla pielgrzyma zwana inaczej muszlą św. Jakuba. Jednym z symboli osób pielgrzymujących do Santiago de Compostela, miasteczka położonego w północno-zachodniej części Hiszpanii. Owa muszla jest symbolem grobu Jakuba Apostoła Większego, który został odkryty w IX w. Św. Jakub często przedstawiny w ikonografii właśnie jako pielgrzym, z kijem, sakwą i muszlą. Obecnie muszla stała się nie tylko symbolem pielgrzymów podąrzających do Santiago de Compostela, ale także wszystkich osób podejmujacych pątniczy trud. Także nas uczestników projektu, pielgrzymujących po drogach wiary.
ŚW. JAN PAWEŁ II PODĄŻAJĄCY ŚLADAMI MOJŻESZA
Zdarzenie widniejące na zdjęciu przedstawia kulminacyjny punkt pielgrzymki św. Jana Pawła II do Egiptu, a mianowicie wizytę w klasztorze św. Katarzyny na górze Synaj. Podróż rozpoczęła się 24 lutego 2000 roku i trwała dwa dni. To właśnie ostatniego dnia wędrówki odbyło się to wydarzenie utrwalone na fotografii.
Klasztor św. Katarzyny ma ogromne zdarzenie w historii. To właśnie on był miejscem spotkań osób różnych Kościołów, tradycji i kultur. Nawiasem mówiąc w jednej ze swoich wypowiedzi św. Jan Paweł II zawarł dokładnie takie słowa. Wypowiedział także zdanie: „Modlę się, aby w nowym tysiącleciu klasztor św. Katarzyny stanowił świetlistą pochodnię, która wzywa Kościoły do głębszego poznawania się nawzajem i do odkrywania, jak ważne jest w oczach Boga to, co jednoczy nas z Chrystusem”. Dzięki tej wypowiedzi można dostrzec powagę tego znaczącego miejsca zarówno klasztor, jak i wydarzenie jest przykładem zjednoczenia ludzi. Samo miejsce religijnie ma ogromne znaczenie dla wielu wyznań. To właśnie tam Mojżesz otrzymał kamienne tablice i zawarł z Bogiem przymierze.
