Tu rozpoczyna się droga Kościoła, który właśnie z Jerozolimy wyruszył na cały świat, aby głosić Ewangelię

Ziemia święta – miejsce, gdzie czas łączy się z wiecznością. Każe ono człowiekowi zatrzymać się i spokojnie zastanowić się nad sobą i swoją wiarą. Sprzyja temu starożytna architektura, malownicze pejzaże, niezwykła flora i fauna.

To, bowiem tu rozpoczyna się droga Kościoła, który właśnie z Jerozolimy wyruszył na cały świat, aby głosić Ewangelię.

Chrześcijaństwo narodziło się na Wschodzie, który czasem nazywany jest „Bliskim”. Pierwsi uczniowie Chrystusa, wychodząc z Jerozolimy, szli w głąb Imperium Rzymskiego, kierując swoją działalność misyjną nie tylko na świat hellenistyczny, ale także ten z ich punktu widzenia orientalny, ogarniając tylko Bliski Wschód, ale także Azję Mniejszą. W przeciągu pierwszych piętnastu lat prawdziwym centrum chrześcijańskiej ekspansji była Syria – zarówno grecka, ze stolicą w Antiochii, jak i aramejska, ze stolicą w Damaszku, o czym informują nas przekazy biblijne (por. Dz 9; 11; 22; 26). Obok tych dwóch centrów innymi znaczącymi ośrodkami syryjskiego chrześcijaństwa były Edessa i Nisibis, a później Mosul, Seleucja-Ktezyfon i Bagdad.

Judaizm i islam również  narodził się na Wschodzie, kolebką jest Jerozolima.

Kopuła na Skale, muzułmańskie sanktuarium - Jerozolima.

Cmentarz żydowski na Górze Oliwnej.

Niespokojne dziś terytorium Syrii, Izraela i Iraku należą między innymi do następujących wspólnot religijnych:

-    Asyryjski Kościół Wschodu (nazywany czasem „nestoriańskim”);

-    Chaldejski Kościół katolicki (w jedności z Rzymem);

-    Syryjski Kościół Ortodoksyjny;

-    Syryjski Kościół Katolicki (w jedności z Rzymem);

-    Kościół maronicki (w jedności z Rzymem).

Spośród wymienionych wspólnot chrześcijan na szczególną uwagę zasługuje Asyryjski Kościół Wschodu, który w wiekach swojej świetności nadał chrześcijaństwu dalekowschodnie oblicze, o czym informują nas średniowieczne relacje udających się do Azji podróżników z Zachodu. Jeden z ważniejszych przekazów pozostawił franciszkanin Wilhelm z Rubruku. W drodze do Karakorum, późniejszej siedziby mongolskiego Wielkiego Chana, spotykał on chrześcijan pozostawiając niezwykle plastyczny obraz codziennego życia, które budzi podziw ich samowystarczalnością wobec braku misjonarzy podtrzymujących w nich autentyczną wiarę. Kościół Asyryjski, przeżywający swój rozkwit za patriarchy Tymoteusza I (†781), rozprzestrzenił się od Seleucji-Ktezyfonu i Bagdadu poprzez Samarkandę, Merw, Karakorum po Pekin oraz Koreę i był w średniowieczu najprężniej rozwijającym się Kościołem w Azji, gdzie w XIV w. posiadał ok. 20 metropolii i 200 biskupstw. Wiara szerzyła się na Jedwabnym Szlaku.

W podróży do źródeł autorstwa Grupa_Oblicza_Dialogu