Cerkiew

Cerkiew (z gr. kyriaké – należąca do Pana, w uzupełnieniu do eklezja – zgromadzenie, później świątynia, kościół) – budynek przeznaczony do sprawowania nabożeństw w cerkwi prawosławnej lub unickiej (greckokatolickiej).

Prawosławni oraz grekokatolicy wierzą, że jest ona miejscem szczególnego przebywania samego Boga. Jeszcze w szesnastowiecznym języku staropolskim słowo cerkiew odnosiło się zarówno do świątyni prawosławnej, jak i do kościoła katolickiego i protestanckiego, a nawet do synagogi.

Pierwsze cerkwie stawiali budowniczowie greccy sprowadzeni z Konstantynopola, dlatego podstawowy typ cerkwi murowanej wywodzi się od późnobizantyjskich świątyń wznoszonych na planie krzyża i zwieńczonych kopułą.

Późniejszy jej rozwój architektoniczny na rozległych obszarach wpływu obrządku prawosławnego był uzależniony od warunków miejscowego środowiska. Najbardziej charakterystyczne typy i formy cerkwi wykształciły się na Rusi.

W XV wieku głównym ośrodkiem budowy cerkwi stała się Moskwa, gdzie wzniesiono monumentalne sobory na Kremlu:

• Uspieński
• Archangielski
• Błagowieszczeński

Jednym z mistrzów malarstwa ściennego był w XIV wieku Teofan Grek przedstawiciel tzw. szkoły nowogrodzkiej. Innymi uznanymi artystami byli Andriej Rublow oraz Dionizy działający w Moskwie.

Cerkwie są bardzo bogato zdobione. Budowano je zazwyczaj z cegły lub kamienia lecz większość była drewniana. Ogromna ilość cerkwi podlegała stylowi bizantyjskiemu.

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cerkiew_(budynek)