Młody Asyż stroi szopkę bożonarodzeniową

              W tym roku uczestnicy Młodego Asyżu pomagali w przygotowywaniu szopki bożonarodzeniowej. Została ona  wykonana z drewna. We wnętrzu klęczą nad dzieciątkiem Jezus - Maryja i Józef. Obok nich, przed szopką, znajdują się zwierzęta m.in. owca, pies i osioł, leżące na sianie. Na zewnątrz usytuowani zostali Trzej Królowie, przybywający ze Wschodu, aby oddać pokłon Jezusowi. 

          Nasza rajbrocka szopka była różnobarwna – przyciągała wzrok każdego a zwłaszcza najmłodszych. Jej piękno i szczególny klimat wywoływał radość w sercu każdego wierzącego, który odwiedzał nasz Kościół. Wystrój wykonanej przez nas szopki stał się wyrazem naszej wiary nie tylko w narodzenie Jezusa, ale także w to, że zechciał On, jako Bóg uczestniczyć w naszym życiu na ziemi, we wszystkich naszych troskach, kłopotach, nieszczęściach, ale także radościach i całym dobru, które nas spotyka. Prostota a jednocześnie bogactwo w postaci zwierząt, przybywających ze Wschodu Trzech Królów oraz pastuszków uzmysławiały nam, że Bóg jest z nami w naszej zwykłej, szarej codzienności.

          Skąd się wziął zwyczaj wystawiania szopki Bożonarodzeniowej?

W roku 330 n.e. cesarzowa Helena wpadła na pomysł aby w Betlejem, w grocie wybudować żłóbek. Chciała tym upamiętnić narodziny Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. W roku 397 przebudowano grotę na wzór stajenki, w której umieszczone zostały figury św. Rodziny, zwierząt i pastuszków. Szopka bardzo szybko stała się miejscową atrakcją. Pomysł spodobał się też w Rzymie, gdzie w bazylice Matki Boskiej Większej ustawiono podobną szopkę.

Swój udział w powstawaniu szopki Bożonarodzeniowej ma również św. Franciszek z Asyżu, który zmienił kształt szopki i wprowadził doń żywe osoby i zwierzęta. W roku 1223 przygotował niezwykłą inscenizację, która przedstawiała zdarzenia mające miejsce w noc przyjścia na świat Jezusa Chrystusa. Sam św. Franciszek odśpiewał radośnie Ewangelię. Od tego czasu zwyczaj budowania szopek Bożonarodzeniowych przyjął się prawie w całej Europie.

Do Polski tradycja ta dotarła w XIII w. Na ten czas datowane jest pochodzenie najstarszych figur św. Rodziny powstałych na prośbę księżnej Elżbiety Węgierskiej, siostry króla Kazimierza Wielkiego. Obecnie figury te można oglądać w kościele św. Andrzeja w Krakowie.

Początkowo budowaniem szopek zajmowali się zakonnicy, z czasem to się zmieniło i do zakonników dołączyły osoby świeckie. Szopki ustawiane i aranżowane były najczęściej w kościołach. W każdej szopce znajduje się figura Józefa, Marii i małego Jezusa. Obecnie szopki wychodzą już poza mury świątyń i można je oglądać na dziedzińcach, wystawach im poświęconych a także w domach wiernych. Najbardziej znanymi szopkami Bożonarodzeniowymi są szopki krakowskie. Powstają one nieustannie od II połowy XIX w. Szopki te są dwu poziomowe, na górnym piętrze mieści się stajenka, na dolnym scena do przedstawień.

Źródło: https://ziemiapiotrkowska.com/skad-sie-wzial-zwyczaj-wystawiania-szopki-bozonarodzeniowej/