Poznajemy nową religię - Judaizm

          26 października 2017 roku spotkaliśmy się, by poznać kolejną religię – Judaizm. Nasze koleżanki – Kasia i Marcelina przygotowały prezentację, która pomogła nam łatwiej przyswoić nowe informacje.

Dziewczyny na sam początek opowiedziały nam o założycielu Judaizmu – Mojżeszu. Dowiedzieliśmy się także, że historia tej religii ściśle nawiązuje do historii narodu żydowskiego i w sposób szczególny jest ona z nim związana do dziś. W historii judaizmu wyróżnia się dwa zasadnicze okresy. Pierwszy z nich określany jest mianem biblijnego, ponieważ Biblia stanowi główne źródło naszych wiadomości o dziejach tej religii w tamtym okresie. Drugi zaś to judaizm rabiniczny, który ukształtował się w czasie działalności rabinów po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej w 70 roku. Żydzi pozbawieni Świątyni skupili swoje życie wokół Synagogi i Tory, która jest nie tylko ich świętą księgą, ale i całym dziedzictwem religijnym.  Kasia i Marcelina poinformowały nas również o tym, że każdy wyznawca Judaizmu ma obowiązek zgłębiać religijne pisma – Torę i Talmud w celu poznania rytuałów religijnych, obrzędów, zwyczajów, wierzeń.  Następnie dziewczyny omówiły święta żydowskie, które jak się okazało można podzielić na dwie kategorie: nakazane przez Torę oraz ustanowionej później. Z ogromną dokładnością opowiedziały o Święcie Tygodni – Szawuot. Upamiętnia ono nadanie ludowi Izraela Tory, które miało miejsce na górze Synaj. Święto to zaczyna się 6 dnia miesiąca siwan. W Izraelu trwa jeden dzień, natomiast w diasporze dwa dni, tj. 6-7 siwan. Jako ciekawostkę dziewczyny podały, że w Torze możemy odnaleźć kilka określeń Szawuot: Hag ha-Kacir – Święto Zbiorów, Jom ha-Bikkurim – Dzień Pierwszych Owoców oraz Hag ha-Szawout – Święto Tygodni. Kolejno mogliśmy usłyszeć o Pesach.  Jest to jedno z najstarszych świąt żydowskich. Zaczyna się na wiosnę 15-go dnia miesiąca nisan, trwa 7 dni w Izraelu a 8 w diasporze. Pesach jest obchodzone na pamiątkę wyjścia ludu Izraela z niewoli egipskiej. Pierwszego wieczoru tego święta każda rodzina zasiada do uczty sederowej, podczas której najmłodszy z biesiadników zadaje ojcu rodziny cztery pytania związane z historią ucieczki Żydów z Egiptu. Opowieść odczytywana podczas sederu nosi nazwę hagady i przez całe wieki była przepojona ideą wolności i nadzieją powrotu do ziemi przodków. Nasze koleżanki uświadomiły nam, że za czasów Świątyni, w to święto składana była ofiara z baranka. Powiedziały także, że obecnie na sederowym stole ofiarę z baranka symbolizuje zeroa – pieczone mięso z kością. Zeroa oznacza „ramię” i odwołuje się do „wyciągniętego ramienia” Boga, który ocalił Żydów podczas przejścia przez Morze Czerwone. Posiada ona tylko znaczenie symboliczne i nie jest zjadana. Zeroa wyraża jedynie przesłanie, mówiące o tym, że bez Świątyni nie jest możliwe składanie ofiar ze zwierząt. Wśród innych symbolicznych potraw na wieczerzy odnajdziemy: trzy mace, maror, charoset, karpas, bejca i mej melach.  Przeanalizowały także Sukkot – Święto Namiotów; Rosz ha- Szana – Święto Nowego Roku; Jom Kippur – Dzień Pojednania; Purim , które jest rodzajem karnawału żydowskiego oraz Chanukę – Święto Świateł. Osobno dziewczyny opowiedziały o szabacie – cotygodniowym dniu odpoczynku, który rozpoczyna się w piątek wieczorem zapaleniem przez gospodynię dwóch świec. Mężczyźni udają się do synagogi na modlitwy, a po powrocie odmawiają błogosławieństwo nad kielichem wina i chałami, po czym następuje uroczysty posiłek. Zakończenie Szabatu w sobotę wieczorem czci się wąchaniem wonności oraz modlitwą nad winem i świecą. Następnie Kasia i Marcelina przeszły do omówienie rodzajów składanych ofiar w judaizmie.  Przybliżyły nam Olah – ofiarę całopalną wyrażającą najwyższą cześć wobec Jahwe, Hattat – ofiarę przebłagalna za grzechy; Aszam – ofiarę przebłagalną składaną za przestępstwo, która nie mogła być ofiarą pieniężną; Zabah szelamim – ofiary pokoju związane z ucztą rytualną; Minah – bezkrwawą ofiarę z pokarmów, najczęściej zboże w postaci delikatnej mąki lub niekwaszonego ciasta. Dziewczyny opowiedziały także kilka ciekawostek dotyczących traktowania śmierci przez judaizm. Otóż religia ta nie traktuje śmierci jako wielkiej tragedii. Śmierć jest procesem naturalnym –  tak samo jak życie, ma znaczenie i jest częścią Boskiego planu.  Dowiedzieliśmy się także, że w judaiźmie nie praktykuje się balsamowania ciała, żadne organy ani płyny nie mogą być przeszczepiane. Ciało nie może zostać poddane kremacji i nie jest pokazywane w czasie pogrzebu – ceremonie przy otwartej trumnie są zakazane. Dodatkowo usłyszeliśmy, że zgodnie z tradycją, od chwili śmierci do pogrzebu, który odbywa się następnego dnia, ktoś czuwa przy zmarłym i recytuje psalmy.

              Na koniec nasze koleżanki przygotowały specjalnie dla nas quiz, podsumowujący wiedzę o religii, którą nam przybliżyły.