Co to jest sztuka religijna?

Sztuka bierze czynny udział w kulcie religijnym;

świadczą o tym budowle, obrazy
i figury, szaty oraz kanony zachowania się podczas sprawowania kultu. Odpowiedź na
pytanie o istotę sztuki religijnej jest prosta: sztuka religijna jest to sztuka obrazująca treści
określonej doktryny religijnej w sposób zgodny z tą doktryną. Jeśli sztuka narusza depozyt
poznawczy doktryny religijnej, wówczas jest nieodwołalnie sztuką antyreligijną!
W sztuce wyróżnia się kryteria formalne i treściowe. W sztuce religijnej artysta inspiruje się
treściami doktryny religijnej, tworzy „w duchu” (in spiritus) tych treści, a jego geniusz
poszukuje takiej formy artystycznej, która jest stosowna (recta) dla tych treści. Nie istnieje
religia „w ogóle” (czego nie należy mylić z powszechną religijnością człowieka!), a istnieją
jedynie określone religie, zatem teologia określa, jakie treści tworzą doktrynę religijną
i ustala tym samym treściowe kryteria religijności sztuki. Kryteria te obowiązują sztukę
bezwzględnie, bowiem treści doktryny mówią – w świetle faktów i wiary – o postaciach
i wydarzeniach rzeczywistych, a nie fikcyjnych, sprokurowanych przez artystę. Ponadto,
teologia nie ustala żadnych kanonów formalnych, zadanie to pozostawia sztuce, jednakże do
obowiązku teologii należy ocena proponowanych przez sztukę form artystycznych
w aspekcie ich zgodności z prezentowanymi w dziele treściami religijnymi. Podsumowując,
wolność twórcza w sztuce religijnej dotyczy jej strony formalnej, a artysta powinien unikać
dwóch błędów: co do treści – kiedy są niezgodne z doktryną wiary, i co do formy – kiedy ta
jest niestosowna względem treści wiary.