Tradycje wielkanocne
Omne vivum ex ovo
Wszystko, co żywe pochodzi z jajka
Wiliam Harvey
W polskiej tradycji funkcjonuje wiele zwyczajów związanych ze Świętami Wielkiej Nocy. Już w XII wieku do Polski przywędrował z Europy zwyczaj święcenia pokarmów w Wielką Sobotę. Początkowo pokarmy święcone były w domach, a w późniejszych wiekach pod krzyżami lub na placach. W końcu wieku XVIII święcenie pokarmów zostało przeniesione do świątyń.
Pokarmy, które przynosimy do święcenia mają symboliczne znaczenie. Jajko stanowi słowiański symbol życia, płodności, miłości i siły. Dzielenia się jajkiem jest typowym polskim zwyczajem i nie jest znane w innych krajach. Jajko symbolizuje nowe życie, które obiecuje Chrystus. Chleb jako i najważniejszy pokarm to symbol Ciała Chrystusa. Kiełbasa dawniej rzadko jadany staropolski przysmak jest znakiem szacunku dla wielkanocnego śniadania, miała także zapewniać zdrowie i płodność. Sól gwarant ochrony przed zepsuciem, oczyszcza i odstrasza zło. Chrzan to przypomnienie męki Pańskiej. Ciasto jest dowodem umiejętności gospodyni i symbolem doskonałości. Dawniej z ciasta lub masła wyrabiano baranka uosabiającego ofiarę Chrystusa, wbijano w niego chorągiewkę – znak zwycięstwa i triumfu. W tradycji żydowskiej baranek był zwierzęciem ofiarnym związanym ze świętem upamiętniającym ocalenie Izraela od śmierci pierworodnych przez znak uczyniony krwią na progach i drzwiach domostw.
Tradycyjnie w Niedzielę Wielkanocną po powrocie z kościoła zasiadamy do wielkanocnego śniadania. Dawniej nie mógł jeść ten, kto przespał rezurekcję. Wszędzie starano się, aby posiłek był wystawny i obfity. Przy stole wielkanocnym dzielimy się jajkiem i składamy sobie życzenia.
Gimnazjaliści, uczestnicy projektu Młody Asyż, pomogli przygotować w szkole wielkanocne śniadanie. Na świątecznym stole znalazły się tradycyjne potrawy. Zaproszeni goście, którzy przy nim zasiedli, mogli poczuć prawdziwą atmosferę świąt. Ten dzień poświęcony obyczajom świątecznym był niezwykłym wstępem do przeżywania tajemnicy Wielkanocy.
