Lekcja uczniowska – pielgrzymie święta w judaizmie

W styczniu, tematycznie, w związku z obchodami 23. Dnia Judaizmu w Kościele Katolickim, zbieraliśmy informacje na temat judaizmu, a konkretnie pielgrzymowania w judaizmie i o pielgrzymich świętach tej religii, po czym prowadziliśmy nasze „lekcje uczniowskie”.

W historii Narodu Wybranego pielgrzymowanie było jednym z dominujących obowiązków oraz nakazów religijnych. Historia pielgrzymowania w tradycji Izraela sięga czasów Abrahama.

Powstało wiele ośrodków kultu i miejsc pielgrzymkowych, uświęconych przez obecność Boga oraz wydarzenia historii Narodu Izraela. Pesach, Szawuot i Sukot to trzy najważniejsze święta pielgrzymie, nazywane też świętami plonów. W tradycji judaizmu to trzy główne i najstarsze święta.

Mają one swoje źródło jeszcze w świętach ludów koczowniczych, a później rolniczych. W starożytności Pesach przypadał na początku zbiorów jęczmienia. W Szawuot, 50 dni później, rozpoczynano żniwa pszenicy i zbiory pierwszych owoców. Sukot obchodzono w czasie winobrania, po zakończeniu zbiorów w danym roku. W czasach istnienia Świątyni Jerozolimskiej, zgodnie z nakazem biblijnym zawartym w Księdze Wyjścia (Wj 23,14; 34,23) oraz Powtórzonego Prawa (Pwt 16,16), trzy razy do roku z okazji tych właśnie świąt mężczyźni mieli obowiązek odbyć pielgrzymkę do Jerozolimy. Pielgrzymi nieśli ze sobą płody rolne, które potem składali jako ofiary w Świątyni.