Pieśń nad Pieśniami

  • Dante Gabriel Rossetti
    Dante Gabriel Rossetti

          „Pieśń nad Pieśniami” zwana inaczej Pieśnią Salomona to jedna z ksiąg dydaktycznych Starego Testamentu. Powstanie księgi datuje się według różnych źródeł na czas od VI do III w. p.n.e., a ostateczną redakcję, nawet na II wiek przed Chrystusem.

          „Pieśń nad Pieśniami” to dialog między Oblubieńcem a Oblubienicą. Oblubienica opowiada o tym, jak na wpół śpiąc czekała na przyjście ukochanego. Gdy usłyszała pukanie i miłosne słowa zachęty udała, że szkoda jej znów ubierać się w suknię i brudzić umyte stopy. Gdy Oblubieniec włożył rękę przez otwór w drzwiach, by dotknąć jej ręki, ona podeszła do niego wkładając w gest podania dłoni całą swą miłość do niego. Jednak jej umiłowany źle ją zrozumiał i odszedł. Zaczęła go szukać krzycząc w ciemności. Napotkana straż wzięła ją za uliczną prostytutkę, zaczęła ją bić, odarła z płaszcza i pokaleczyła. Zrozpaczona, prosiła jerozolimskie kobiety, by powiedziały jej ukochanemu o wielkości jej uczucia do niego. Oblubieniec w tym czasie zachwycał się urodą Oblubienicy. Na koniec stwierdził, że jest ona ideałem piękności. Wreszcie w pieśni trzeciej nadchodzi dzień wesela, pełnego namiętności.

          Tytuł „Pieśń nad Pieśniami” wskazuje na to, że została uznana ona za jedną z najlepszych pieśni, która wyróżnia się na tle innych swą wyjątkowością. O niezwykłości tego utworu świadczy fakt, że nie ma w nim niemal żadnej wzmianki o Bogu czy religii. Odczytywana dosłownie pieśń jest poematem miłosnym. Z tego powodu zastanawiano się niegdyś, czy księga ta nadaje się do włączenia w kanon biblijny. Pieśń Salomona uznana jest za dzieło symboliczne, gdyż odnaleźć w niej możemy mnóstwo symboli, m.in.: lilię, cierń, jabłoń czy ściany z cedru. Metaforyczne odczytanie „Pieśni nad Pieśniami” daje obraz miłości Boga do swego ludu oraz Jezusa do kościoła. Tak jak Oblubieniec kocha Oblubienicę i pragnie jej wierności, tak Jezus potrzebuje swych wiernych, których darzy bezgraniczną miłością. Natomiast namiętność kochanków odczytać można jako nieograniczone uczucie Boga do ludzi. Ponadto tak jak kochankowie pragną wyłącznie siebie wzajemnie, tak Bóg pragnie być jedynym dla ludzi.

         „Pieśń nad Pieśniami” znalazła wiele uznania i uwielbienia wśród czytelników zarówno żydowskich, jak i chrześcijańskich. Jest utworem często cytowanym, ze względu na jej poetykę oraz metaforykę umożliwiającą niezwykle szerokie interpretacje.   

opracowała Aleksandra Gronowska

Źródła: